Black Friday koopjesfuik van politie

In Het Parool vandaag aandacht voor een nepsite die de politie heeft opgezet om mensen aan te leren niet zomaar bij een webshop te bestellen. Dat heb ik netjes gedaan, maar toch kreeg ik van de site van NewRebels slechte service. Ik kocht een tas.

  • de tas zag ik eerst te koop bij een winkel op Centraal Station, foto gemaakt want met wieltjes en past in bagagerek in de trein
  • was later niet meer te vinden en dus toch maar de site van het merk erbij gezocht (liever koop ik in winkels)
  • gecontroleerd of het bedrijf bestaat en waar ze gevestigd zijn
  • recensies gecheckt, maar die waren er nog weinig
  • vlak voor vertrek besteld, zodat bij eventuele defecten het ding te ruilen is

In een Italiaanse trein had een passagier haar rolkoffer naast zich in het gangpad gezet. De tas paste er niet langs, dus tilde ik die op. Maar niet hoog genoeg ofzo en door haar koffertje aan te stoten verloor ik mijn grip en greep ik ‘m aan een hengsel en trok ‘m omhoog. En het scheurde uit.

Lijkt me een gevalletje slecht product. Ze moeten leren de hengsels beter te verstevigen. Terug ermee.

Maar ruilen bleek alleen mogelijk als je het artikel nog niet in gebruik had genomen. Slechte service.

De uitgescheurde tas heb ik zelf maar provisorisch gerepareerd met tape en naald en draad. Op de plek van dat hengsel is de tas nu sterker dan ie was. Geen ‘New Rebels’ meer voor mij dus.

Bij deze is er een recensie van New Rebels op het web bijgekomen, zoals ik de klantenservice heb toegezegd.

Eindevaluatie Agenda Autoluw

De ‘Agenda Autoluw’ is afgesloten met een evaluatie. Het gebruik van de modaliteiten staat in detail in een ‘monitor‘. Die agenda was een lijst voornemens om Amsterdam autoluwer te maken. Het was al niet erg ambitieus en uiteindelijk is het min of meer nagekomen.

Vooral verleiden

Kenmerkend van de eindevaluatie is dat het meer ging om ‘verleiden’ dan ‘verbieden’. Dat kan de gemeente makkelijker (proberen), want het kost alleen maar geld of regels. Dus meer huurauto’s, meer huurfietsen, toegankelijker bus- en tramhaltes, gratis met kinderen in het ov, taxiritjes voor bejaarden door vrijwilligers, fietsbezit en -gebruik bevorderen bij immigrantenkinderen, p+r in de regio, aangepaste infrastructuur (fietsstraten, verkeersfilters).

Verbieden geeft ophef

Wat dat laatste betreft is kleinschalig begonnen met verbieden. Intelligente toegang met cameracontrole, bijvoorbeeld bij de Sloterweg en de Laan van Vlaanderen in Nieuw-West. Dat leverde al gelijk veel ophef op. Het experiment van een afsluiting van de Weesperstraat was ook een rigoreus verbod en leverde òòk veel weerstand op. Ook het ‘palenproject’ in de Jordaan leverde ophef op en is zelfs (tijdelijk?) terug gedraaid. Netto is er dus beperkt wat camerahandhaving bijgekomen.

Ondernemers willen duidelijkheid

De logistieke sector heeft wel met meer verboden te maken gekregen. Maar die worden anders verdedigd. Om de kades en bruggen te beschermen. Ook hier werkt camerahandhaving, hoewel er wel belachelijk veel ontheffingen worden verleend. Kortom, de gemeente is erg toegeeflijk. Moet die zware vrachtwagen echt de stad in? Oh, maar dan kan het met een ontheffing. In plaats van: pech! Doe maar een uitvinding om het mogelijk te maken. Eigenlijk staat er in de evaluatie: kom met duidelijke verboden. “De markt vraagt om eenduidig beleid voor de lange termijn zodat zij kan investeren (…)”. We zagen het ook bij het invoeren van een strengere milieuzone per 1 januari 2025. Ondernemers beginnen te piepen dat ze hun vieze bestelbus niet kunnen vervangen. Terwijl er al een decennium over wordt gepraat. Ook zijn er natuurlijk weer verzachtende maatregelen. De ondernemers die wel investeerden vinden het terecht oneerlijk als ze daar niet voor beloond worden. Hun concurrenten die de kat uit de boom keken moeten failliet gaan.

Taxi is olifant in de kamer

Het ergste is dat de olifant in de kamer niet genoemd wordt en achteraf gezien ook ontbrak in de Agenda Autoluw. Wordt ook totaal niet genoemd in de ‘Monitor Autoluw‘ wat de situatie vertekent. Want de taxi veroorzaakt belachelijk veel autoverkeer. Kannibaliseert op gewenste modaliteiten, criminogeen van nature en een notoire verkeersovertreder. Handhaving op straat is per definitie moeilijk en er komen veel taxi-ondernemingen bij.

Pijnloze verboden kunnen wel

Wel goed is dat er parkeerplaatsen zijn opgeheven en er een plafond op parkeervergunningen zit. Dat is geen snoeihard verbod, maar onzichtbaar wordt zo het parkeren bemoeilijkt. Dat wachtlijsten voor een vergunning groeien merken mensen niet echt. Minder parkeerplaatsen levert ook geen grote protesten op als het niet met een ‘big bang’ gebeurt maar mondjesmaat. Bijvoorbeeld bij een mooie herinrichting van de openbare ruimte (Nieuwezijds, Van Woustraat).

Big bang alleen bij 30km/u maatregel

Wat wel met een ‘big bang’ is ingevoerd is de 30km/u als maximumsnelheid. Dat communiceerde ook lekker. Overigens kwamen er niet heel veel 30km/u straten bij om de eenvoudige reden dat praktisch alle woonstraten al 30km/u zones waren. Het gaat vooral om allerlei zogenaamde gebiedsontsluitingswegen (kaartje), heel erg gewenst. Maar dan net weer niet alle, want dat doet weer teveel pijn, levert protesten op en is niet goed te handhaven. Denk aan een Van Diemenstraat, Weesper- en Wibautstraat, Prins Hendrikstraat in het centrum en nog best veel wegen daarbuiten.

Conclusie: tijd om te verbieden

Kortom, allemaal leuk en aardig, maar het is nu echt tijd voor het verbieden van de auto. Met een ‘lussenplan’ dat de stad opdeelt in taartpunten, met uitsluitend bestemmingsverkeer (zonder jagende taxi’s!) in het oude centrum, met streng gereguleerde en gereduceerde logistiek.

It’s the government, stupid!

In response to this article in The Guardian.

Actions and decisions are often based upon personal experiences. And government gives really bad ones. Especially in the United States the contrast with the commercial world is big. Seen from Europe the bureaucracy is more bureaucratic, the armed forces are extremely armed, the law is extremely strict. 

Except if you can buy yourself an interface with the government it is less painful. But did your parents pass on some skin pigment through their dna to you it can be lethal to interact with anyone in a uniform. If you are poor and you depend on the state for your survival you will be humiliated structurally because you failed the American dream. The state hates you and the feelings are reciprocal.

Interactions as a consumer are generally better than elsewhere in the world. You can always return your purchase, you can use credit if you can’t afford it, you won’t hear ‘no’. The working poor that serve you smile and are friendly because their job is on the line and they could really use a tip. The servant makes you feel like a feudal master. 

Still Americans and many immigrants love the country. Many immigrants have fled some government that either threatened their lives or failed to protect them against thugs. Most conspiracy theories have an important role for the government. It is an entity out there that can’t be trusted. Therefore it comes as no surprise that Americans do not rise up for a more friendly government. 

When a populist from the business world, I deliberately avoid his name, promises to make the country great again it resonates better than if the opponent with a shiny career in government makes any promise. Obviously she is a ‘commie’. The business men are going to run the country like an efficient business, that will fix government surely. 

(longer version here)

It’s the government, stupid!

also, in 305 words

Hello from Europe, the Netherlands. Many overhere are following the United States closely. What is going on? Why didn’t the Democrats win?

From my experience as a moderator of a petitioning website I can say that many citizens base their actions and decisions upon their personal experiences. Journalists and the ones they meet personally present them the options to choose from.

The experiences citizens have with government are really bad. Especially in the United States the contrast with the commercial world is big. To visitors from Europe the bureaucracy is more bureaucratic, the armed forces are extremely armed, the law is extremely strict. If you have money you can buy yourself an interface with the government and it is less painful. Did your parents pass on some skin pigment through their dna to you, then it can be lethal to interact with anyone in a uniform. If you are poor and you depend on the state for your survival you will be humiliated structurally because you failed in the frame of the American dream. The humanity is lost. The state hates you and the feelings are often reciprocal.

Interactions with the commercial world are generally better than elsewhere in the world. You can always return your purchase, you can use credit if you can’t afford it, generally you hardly hear the word ‘no’. Even the working poor that serve you are trained to smile and be friendly because their job is on the line and they could really use a tip. The servant makes you feel like a feudal master. Where is the humanity here?

Still Americans and many immigrants love the country. Many immigrants have fled some government elsewhere that either threatened their lives or failed to protect them against thugs. Most conspiracy theories have an important role for the government. It is an entity out there that can’t be trusted.

Therefore it comes as no surprise that Americans do not rise up for a more friendly government.

When a populist from the business world, I deliberately avoid his name, promises to make the country great again it resonates better with all those who hate the government than if the opponent with a shiny career in that government is making any promise. Obviously she is a ‘commie’. The business men are going to run the country like an efficient business, that will fix government surely.

The bad reputation for government is something we see in the whole western world. The left has been making many promises on what the government can or should do. While it has also been underdelivering because it by definition is limited by an infinitely growing set of restrictions. This again in contrast with the business world that is only limited by (human) capital and the law. If it fails it goes bankrupt, but this does not harm the reputation of business in general. With a little help from advertising it tells the story that only through consumption you can truly achieve happiness.

Along the way industry destroys the planet and seeks ways to make consumers addicted. The only way to prevent the destruction of the planet is by strong government intervention. Surely industry is not going to come up with a technological fix because it will not sell.

Educated Democrats in the $100k+ income bracket know have to navigate the perils of the commercial offerings and pass these skills on to their children. They might also have a secure job inside that government, preferably not in direct contact with those who need a helping hand the most. Reading in this paper about how probably the economy is what made their party lose the elections.

Perhaps it is just a profound hatred of government that did it.

Evaluatie van 30 keer een MyWheels ‘ontladen’

De autoverhuurder MyWheels vindt het belangrijk dat ze niet als ‘paalklever’ gezien worden. Als je een 100% geladen MyWheels even loskoppelt van de laadpaal en verplaatst naar een parkeerplaats zonder laadpaal dan krijg je €2,50 huurtegoed.

autobesitas via MyWheels

Dat heb ik nu ruim 30 keer gedaan omdat het goed past in mijn dagelijkse routine. Dat is dan in de Jordaan, in het centrum van Amsterdam.

Het bevestigt mij in mijn overtuiging dat auto’s hier verbannen moeten worden. Minstens moet MyWheels die grote auto’s vervangen door kleine die dan alleen langs de ontsluitingswegen met vrijliggende fietspaden staan.

De Skoda CITIGOe is nog wel te manoeuvreren door de smalle straten en te parkeren op de krappe parkeerplaatsen langs de grachten. Maar als ik rij zit ik me de hele tijd te excuseren bij fietsers en voetgangers omdat ik ze enorm hinder. Het is te gênant voor woorden, het past echt niet.

Ook de Renault ZOE en Volkswagen ID.3 zijn eigenlijk te groot, maar al die suv’s zijn het absoluut: Hyundai Kona, MG MG4 en Kia e-Niro. Kan echt niet, het is domweg asociaal. Ook ben ik drie keer na het parkeren via een andere deur dan die van de bestuurder uit die suvs geklommen omdat ze niet op een parkeerplaats passen.

Toen de Kona toegevoegd werd aan het assortiment van MyWheels heb ik mijn beklag al gedaan. Het verweer van MyWheels was dat hiermee mensen verleid kunnen worden om geen auto te nemen. Of geen tweede auto. Of geen grote, want die kunnen ze huren als die nodig is.

Dat laatste heb ik inderdaad een keer gedaan. Want ik moest naar Apeldoorn met 4 anderen. Een MyWheels huren zou goedkoper en vooral praktischer zijn dan met het openbaar vervoer. Grote auto, maar het betekent helemaal niet dat je dan de benen kan strekken. Binnen blijft het krap in die grote auto’s, ik had een Kia e-Niro. Een willekeurige Volvo 740 van 30 jaar geleden heeft meer ruimte binnenin dan zo’n grote auto nu.

Wat me ook opviel is dat je als fietser met het grootste gemak, gedachteloos bijna, om alle verzakkingen langs de grachten heen fietst. Verzakte straten die nota bene door te zware en te veel auto’s worden veroorzaakt. Maar met de auto rij je door de kuilen heen. Het voelt dubbel fout.

Taxichauffeurs met hun rijgedrag zijn zo mogelijk nog irritanter dan je als fietser ervaart. Die moeten hoognodig verdwijnen van de grachten.

Bloedbad op de Universiteit van Amsterdam

Het is ironisch dat de studie Nederlands aan de UvA verdwijnt doordat er minder onderwijs in het Engels gegeven mag worden. Dat zit zo: alle kleine vakgroepen binnen de Geesteswetenschappen worden met een soort kruissubsidie door grote studies overeind gehouden. Dat zijn aansprekende studies waar honderden internationale studenten leren hoe complex Europa is of hoe ze kritiek kunnen formuleren op sociale mediaplatformen en ai. Ondanks dat die laatste studie het hoogst scoort in de wereldwijde ranglijst – en dus veel studenten trekt – wordt die gedecimeerd als die niet meer in het Engels mag. En er moet een miljard worden bezuinigd in het hoger onderwijs.

Natuurlijk is er een commissie van wijzen die erover adviseert. In dit geval ook negatief. Maar op het ministerie zit een solitaire junior beleidsmedewerker die in zijn spreadsheet telt hoe de maatregel op punten scoort ten opzichte van de criteria. Die gaat daar niet in mee.

Het doet mij pijn om van voormalige collega’s te horen over het irrationele bloedbad waar ze in terecht zijn gekomen. Het maakt kapot waar ze decennia aan gewerkt hebben, net zoals bij de in decennia opgebouwde kennis over Azië in Leiden (NRC 18 oktober).

Al die ellende omdat de Franse ambtenaar Guy Abeille decennia geleden op een servetje bedacht dat een begrotingstekort van 3% van het bbp genoeg zou moeten zijn. Dit is als maximum het verdrag van Maastricht in gerommeld bij gebrek aan beter. De Franse staatsschuld was 100 miljard francs en en het bbp 3300 miljard. Die door elkaar gedeeld leverde 3% op als handige richtlijn.

voormalig docent nieuwe media

eindredacteur petities.nl

Over mijn gedrag

Op deze blog geef ik een lijst met dingen die ik doe en ben. Dat hoort bij het genre van een persoonlijke website, een homepage noemden we dat vroeger. Wat je doet en deed bepaalt voor een groot deel hoe je gezien wordt.

Maar ik realiseerde me de laatste tijd dat het beschrijven van mijn eigen gedrag over kan komen als moraliserend of evangeliserend. Iets als: “Ik doe dat, u zou dat ook moeten doen.” Groot misverstand.

Neen. Ik doe het vooral uit nieuwsgierigheid naar de obstakels die ik tegenkom als ik mij op een, door mij beredeneerde, wenselijke manier gedraag. Als ik gaandeweg structuren als obstakels tegenkom dan kan ik daarover schrijven, een petitie over starten of iets dergelijks. Minstens geeft het mijzelf, misschien ook anderen, inzichten en inspiratie.

Het verwarrende schuilt hem erin dat een dominante gedachtengang is dat je voordat je kritiek ‘mag’ leveren op wat dan ook eerst je eigen gedrag er op af moet stemmen. Je moet zuiver in de leer zijn ofzo. Als je bijvoorbeeld van mening bent dat de luchtvaartindustrie niet goed is voor de planeet, dan moet je eerst zelf stoppen met vliegen.

De collectieve wil van veel consumenten samen zou dan de markt bijsturen in de gewenste richting. Dat denken gaat uit van hele rationele mensen die veel informatie hebben en alle tijd om over al hun gedrag na te denken. Die moeten dan tegen al het lobby- en marketinggeweld van de industrie opboksen.

Zo werkt het niet in de praktijk natuurlijk. Vliegen is nu (2024) een goedkopere en efficiëntere manier om op je bestemming honderden of duizenden kilometers verderop te komen dan over land of zee. Er zijn allerlei voordelen waar de vliegindustrie van geniet die daarvoor zorgen. Het is de wetgever die daar een verandering in kan (en moet) brengen. Dat bereik je niet door vliegen op te geven. Dat moeten onze volksvertegenwoordigers doen.

Het argument van de vliegindustrie “men wil nou eenmaal graag vliegen” weerhoudt de wetgever nu om in te grijpen. Maar natuurlijk wil men onder deze omstandigheden graag vliegen. Dat verandert pas nà ingrijpen van de wetgever.

Maar je bereikt wel wat anders door niet te vliegen. De markt voor alternatieven groeit. Zo heb ik zelf wat spaargeld gestopt in een startup voor nachttreinen in Europa. Dit is inspirerend, want zo stuur ik mijn eigen interesse ook. Ik zie dan alle obstakels voor die onderneming en zijn gelijken. De vraag naar nachttreinen is ook enorm gegroeid, regelmatig zijn ze uitverkocht. Het is een andere manier van reizen, iets speciaals.

Hetzelfde geldt voor autorijden bijvoorbeeld. Door geen auto te bezitten gebruik ik het openbaar vervoer meer. Elk ritje dat ik daarmee maak is een extra stem om die verbinding, die bus, die trein te behouden. Het is marginaal minder schadelijke uitstoot, maar het kan net het verschil uitmaken om een lijn in stand te houden.

Als ik zeg dat ik geen vliegtuig pak of auto bezit dan word ik gezien als een activist op een missie. Want er zijn tegelijkertijd òòk veel activisten die bevangen zijn door het idee dat ze door hun individuele gedrag de markt kunnen sturen. En dat van de daken schreeuwen. Eigenlijk zijn ze dus de grootste gelovers in de vrije markt. De industrieel weet dat je veel aan marketing moet uitgeven om het gedrag van consumenten een beetje te veranderen. Ook al heb je nog zo’n mooi product, je moet het er wel in rammen bij de tv- en sociale media-kijkers.

Ruimte maken op je iPhone

Recent uitgevogeld omdat mijn nieuwe MacBook Air minder diskruimte had dan mijn vorige. Hoe maak je ruimte voor de foto-backups van je iPhone?

Al je foto’s in ‘de cloud’ is niet handig. Je betaalt dan voor diskruimte op andermans computer terwijl je geen ‘mission critical’ 24/7 toegang nodig hebt tot al die plaatjes en korte filmpjes. Je MacBook herstellen van een backup via internet kost al snel 3 tot 5 dagen, als je het over ‘mission critical’ hebt… Al die tijd kan je niks doen. Dus, die backup online is alleen handig voor de foto’s die je de laatste maand hebt gemaakt. Die synchroniseren dan ‘incrementeel’ tot je een backup maakt met je MacBook. Als je iPhone weg is dan ben je niets kwijt. Die herstel je dan met de laatste backup van de iPhone op je MacBook samen met wat er online staat. Snel nadat je iPhone gestolen of in het water gevallen is, zodat je een ‘restore from backup’ met de nieuwe kan doen.

Maar die hele backup van je MacBook online, dat is waanzin. Naast dat het geld kost en onhandig is, kost het ook energie om elders computers 24/7 voor jou paraat te laten staan. Terwijl het niet nodig is. Alleen een agenda, de documenten waaraan je werkt, de e-mail van de laatste maand enzo, dat is zinnig om online te hebben. De rest weghalen daar. *

Het is beter voor het milieu en je portemonnee om die bulk aan data op een schijf te zetten die je in een la gooit. Zelf heb ik meerdere van die disks op verschillende lokaties. Ook de backups van andere MacBooks kan je op dezelfde schijf kwijt. Natuurlijk wel encrypted, zodat een inbreker niets heeft aan die disk. Je MacBook zeurt zelf wel als het weer tijd is om de disk aan te sluiten voor een backup. En je iPhone-backup combineer je met het opladen van de batterij via je MacBook.

Een externe disk is niet duur en veel groter dan wat je ooit op je MacBook aan ruimte hebt. Veel goedkoper dan diezelfde ruimte op je MacBook. Van je werkgever krijg je doorgaans toch geen grote.

Maar hoe krijg je dan zowel de backup van die hele iPhone (of meerdere en misschien ook tablets) én de Photos library op die krappe MacBook?

Nou, niet. Die verplaats je naar nog een andere externe disk. Die hoeft ook niet zo groot te zijn als die backup disk waar heel veel op bewaard wordt. Maar het moet om technische redenen wel een andere zijn. Die Photos library conflicteert met de meta-informatie van de backup ofzo. Iets vaags en onzinnigs, maar het zij zo.

Je kan Photos dan niet meer opstarten als je mobiel bent. Je moet dat extra diskje eraan hangen. Uit de la thuis pakken. Niet zo’n probleem, want er staat toch nog minstens een maand aan foto’s op je iPhone, die je altijd bij je hebt. Als je echt wat gaat doen in Photos dan ga je er waarschijnlijk even voor zitten. Om een fotocollage te maken voor een presentatie, een fotoboek een familiebijeenkomst of wat dan ook. Dat externe diskje heb je dan paraat.

Dat extra diskje met die Photos library kan je dan ook meenemen in de hierboven beschreven backup routine. Maar let op, standaard zet Apple alle losse volumes op de ‘exclude’-lijst bij het maken van een backup. Die moet je handmatig van die exclude-list afhalen: System Settings, General, Time Machine, Options (knopje linksonder in dat venster).

Op dat externe diskje kan je dan ook nog wat andere grote bestanden kwijt. Een opgenomen Zoom-call, videostream of een YouTube-rip van een video (met deze handige software). Vind ze via System Settings: General: Storage.

En dus de backups van die iPhones en iPads. Die sleep je uit de verborgen lokatie ~/Library/Application Support/MobileSync/ naar het externe diskje. Met de Command-knop ingedrukt, anders is het geen ‘move’ maar een ‘copy’. Wordt op de kleine disk dus ook meegepakt in de backup-routine. Die Library verschijnt niet standaard in het Go menu (want de domme eindgebruiker kan daar het os kapot maken). Dan moet je de ‘option’-knop indrukken terwijl je erop klikt, dan wel.

Ik denk dat het ook mogelijk is om een extra Photos library op de MacBook aan te houden alleen voor de foto’s van de laatste maand. Nog niet aan toegekomen. Is ook minder overzichtelijk.

Als je naar een nieuwe MacBook moet migreren ben je met je backup zo klaar. Je zet het ’s avonds aan en de volgende ochtend ben je gegarandeerd klaar (waarschijnlijk al eerder).

* Qua veiligheid ook niet handig. Als iemand toegang weet te krijgen tot jouw online omgeving heeft ie gelijk alles. Of dat nou is voor doxxing, identiteitsdiefstal, politieke redenen of iets wat je nu nog niet kan bedenken. De douane van een dictatuur die jou dwingt om even in te loggen om ze te laten zien dat je deugt misschien? De Amerikaanse regering van 2016-2020 maakte die mogelijkheid realistisch. Het is in alle gevallen kwetsbaarder dan een off-line backup thuis. Dat vergt een inbraak, de disk vinden en decrypten. Dat schaalt niet op. Als je dat niveau hebt bereikt heb je meer te vrezen.

TOEVOEGING

Die nieuwe Photos Library op de externe schijf moet wel een ‘system library’ zijn. Aan te vinken in de voorkeuren van Photos. Ook goed om een alias te maken in de Pictures folder die verwijst naar die op de externe schijf. Bij het ejecten van de externe schijf moet je waarschijnlijk ‘force eject’ kiezen. Want er zijn ‘background processen’ die draaien voor leuke features zoals ‘Faces’ en ‘duplicates’. Werkt overigens alleen als je Photos zelf uit hebt staan maar de externe schijf wel verbonden natuurlijk. Tijdens de nacht, in het weekend ofzo.

KLM zet de publieke opinie op het verkeerde been

KLM probeert Nederlanders vrees voor hun (goedkope) vliegvakantie in te praten als Schiphol zou moeten krimpen.

Maar eigenlijk zouden juist de Nederlanders die goedkope vliegvakanties willen aan moeten sturen op het verdwijnen van KLM.

KLM heeft als verdienmodel om passagiers vanuit heel Europa met goedkope vluchten naar Schiphol te harken om ze daar over te laten stappen op duurdere vluchten naar ver weg en andersom; vluchten vanuit ver weg komen naar Schiphol en worden naar de eindbestemming gebracht met een goedkope vervolgvlucht.

Er zijn niet genoeg omwonenden van het vliegveld om die verre vluchten vol te krijgen. Die omwonenden, de Nederlanders, profiteren niet van de goedkope vluchten waarmee passagiers naar Nederland worden geharkt. Die zijn hier juist weer duurder dan die van prijsvechters. Onder andere omdat men hier wel voor een tickettaks betaalt die lager had kunnen zijn als die overstappers ook een tickettaks zouden moeten betalen.

Het is zelfs zo gek dat Nederlanders met de auto naar Duitsland rijden om daar een KLM-vlucht te pakken die weer terugvliegt naar Schiphol met een overstap naar ver weg. Dat kan uit!

KLM Netwerk is betekenisloos voor de Nederlandse vakantievlieger

Nederlanders die vliegvakanties houden maken per definitie geen gebruik van dat grote netwerk van exotische bestemmingen waar KLM op vliegt. Een hele kleine ‘elite’ doet dat wel, maar die vormen de publieke opinie niet. De meeste Nederlanders die vliegen doen dat op populaire bestemmingen.

En laten dat nou ook juist de bestemmingen zijn waar prijsvechters graag op vliegen. Want een vliegtuig naar een populaire bestemming krijg je gegarandeerd vol. Die ‘vliegende Nederlander’ maalt ook niet om de goede arbeidsvoorwaarden voor piloten of extra dienstverlening. De prijs is doorslaggevend. Juist die prijs weten prijsvechters omlaag te krijgen door radicaal te snoeien in extra kosten en zoveel mogelijk dienstverlening apart in rekening te brengen. Om te besparen op bagagekosten gaan prijsbewuste reizigers gerust met drie lagen kleding in het vliegtuig van de prijsvechter zitten.

Zonder KLM zullen er prijsvechters in de ontstane ruimte duiken. Er ontstaat (meer) concurrentie op prijs op de populaire bestemmingen omdat KLM daar dan niet meer op vliegt.

Daar is ook ‘ruimte’ voor als KLM met de bijbehorende ‘hubstrategie’ verdwijnt. Nu landen er op Schiphol vliegtuigen met voornamelijk buitenlandse passagiers die alleen overstappen op een andere vlucht die hier weer opstijgt naar een verre bestemming. Vervallen die twee vluchten (de hark- en verwegvlucht) dan zal een prijsvechter die een vrijgekomen slot in handen krijgt ervoor kiezen om (goedkoop) op een populaire bestemming te vliegen. De kostbare bagage-afhandelingssystemen voor de koffers van overstappers worden via de havengelden door alle passagiers betaald terwijl de Nederlandse reiziger er geen gebruik van maakt.

Veel voordelen van krimp door verdwijnen KLM

Maar de Nederlandse markt voor vluchten is beperkt, in tegenstelling tot de internationale markt die KLM nu probeert de bedienen. Tot wel 70% van de KLM-passagiers zijn overstappers. Er zijn maar 18 miljoen Nederlanders en die moeten ook nog vakantiedagen hebben om zo’n vlucht te nemen. Dat is niet eindeloos. Ook zijn prijsvechters nu al beperkt door de havengelden (die stijgen) en tickettaks. Dergelijke maatregelen nemen eerder toe dan af. Geld kan je ook maar een keer uitgeven en de stijgende vaste lasten moeten ook betaald worden. Dus Schiphol hoeft niet eindeloos te groeien om KLM overeind te houden. Een beetje schaarste zal zelfs goed zijn voor de prijsvechters, anders gaat de prijs door de bodem.

Ondanks krimp is voor een Nederlander de kans dus groter een goedkope vlucht naar een populaire bestemming te scoren nà een faillissement van KLM dan zolang KLM in stand wordt gehouden.

Daarnaast heeft het verdwijnen van KLM ook nog veel meer voordelen voor die opportunistische vliegende Nederlander. Krimp van Schiphol is dan pijnloos mogelijk. Het wordt een vliegveld met alleen de populairste bestemmingen. Dan is het wel mogelijk om een landingsbaan te schrappen zodat woningbouw mogelijk wordt. Het vliegveld kan ’s nachts dicht zodat omwonenden weer kunnen slapen en hun gezondheid verbetert. De KLM-medewerkers komen terecht op de krappe arbeidsmarkt en kunnen in schonere sectoren werken zodat die kunnen groeien. Of KLM-piloten emigreren en gaan vanuit oliestaten werken die toeristische bestemmingen willen maken van hun zandbak. Dat zal geen relevante daling voor inkomsten bij de Belastingdienst veroorzaken.

Alleen voordelen voor vliegende elite en Shell

Het is een vliegende ‘elite’ die baat heeft bij het in stand houden van de KLM. Wat levert het ze op? Rechtstreekse verbindingen met exotische bestemmingen en een grote nationale luchtvaartmaatschappij. Er is een kleine groep die het leeuwendeel van alle kerosinekilometers maakt. Dat zullen ze ook zonder KLM wel blijven doen, alleen dan moeten ze vaker overstappen.

En ja, de voorheen Koninklijke Shell heeft baat bij de KLM. Ze pompen via het goedkope leidingennetwerk van de Nederlandse Defensie heel veel kerosine naar ’tankstation Schiphol’. Ongeveer net zoveel kerosine als er benzine wordt verkocht in het land. Met een belangrijk verschil. Er zit geen cent accijns, heffing of belasting op.

Aandeelhouders hebben ook geen baat bij KLM. Behalve de staat zijn er namelijk ook nog gewone aandeelhouders. Ze hebben al 20 jaar geen dividend uitgekeerd gekregen op hun aandelen.

Waarom geen kritiek op de e-bike?

Het onderstaande schreef ik naar de redactie van De Vogelvrije Fietser, het blad voor leden van de Fietsersbond.

Geachte redactie,

Deze zomer heb ik een ‘close reading’ gedaan van de Vogelvrije Fietser de afgelopen tijd op de ‘e-bike’.

Mijn ervaring is namelijk dat je bij praktisch elke willekeurige groep Nederlanders een levendige discussie krijgt als je het onderwerp e-bike inbrengt. Ook automobilisten die nooit fietsen hebben een uitgesproken mening over e-bikes in het verkeer. Het is een groot maatschappelijk fenomeen. Journalisten hebben mij ook toevertrouwd dat ze graag de e-bike het nieuws infietsen. Dat levert veel ‘engagement’ op via ‘de socials’.

Zo kan het gaan over de gevolgen voor de verkeersveiligheid of minstens het gevoel van veiligheid. Er is altijd wel iemand met een anecdote over ongelukken van zichzelf of een ander, al dan niet geïllustreerd met littekens die tevoorschijn komen. Het dragen van een helm een eventuele helmplicht en wat in het buitenland gebruikelijk is komen dan ook standaard voorbij.

Natuurlijk gaat het over de e-bike als speelgoed voor kinderen (vooral de fatbike), maar ook over het effect op de eigen gezondheid of minstens fitheid. De extra vaardigheden die het berijden vergt, de kosten van aanschaf, diefstal, de dure reparaties, de snellere afschrijving en veel over accu’s. Het gesleep ermee, het opladen, de veiligheid en de milieu-impact.

Ook interessant is de tijdwinst die het wel of toch niet oplevert, de vergelijking met een lichte nieuwe fiets en of de e-bike forensen uit de auto haalt of voornamelijk van de gewone fiets of uit het ov. En gebruik je de e-bike als incidentele aanvulling op of als vervanging voor gewoon fietsen? Is het een fiets of een brommer? Zo zijn er heel veel onderwerpen waar je heel veel verstandige dingen over zou willen lezen. Als je op het web gaat zoeken naar betogen van technici kan je heel gedetailleerde discussies vinden die al snel onnavolgbaar worden of een hoog oplopend conflict.

Je zou verwachten dat in de Vogelvrije Fietser het fenomeen e-bike een ‘hot topic’ is. Verbazend genoeg gaat het in deze kolommen over ‘de fiets’ in het algemeen zonder dat de e-bike expliciet wordt genoemd. De e-bike wordt vooral genoemd als TestKees de lezer helpt om een keuze te maken. Impliciet wordt het gezien als vooruitgang waar we allemaal aan moeten geloven. In een stuk over Münster wordt opgemerkt dat Duitsland ‘achterloopt’ op ons. Hier is al de helft van de fietsen elektrisch, een Duitsland is het een fractie ervan. Ouderwetse Duitsers met hun contant geld en communiceren per fax? Alleen op de webpagina ‘Hoe kies je een elektrische fiets?’ staat de tip ‘probeer eerst eens een lekker licht lopend fietsje.’

Dit alles staat in contrast met de recente rondetafelgesprekken over de koers van de Fietsersbond waarbij de grote snelheidsverschillen op het fietspad een van de belangrijkste onderwerpen was. Op de website van de Fietsersbond ontbreekt het woord e-bike bij het ‘stappenplan fiets kopen’ volledig, maar eronder staat wel een e-bike special om de juiste e-bike te kiezen.

Waarom wordt het fenomeen e-bike niet structureel kritisch behandeld door de Fietsersbond als er zoveel nadelen aan kleven?

Antwoord

De hoofdredacteur heb ik na een maand gebeld omdat ik geen antwoord kreeg. Ze had de e-mail nog niet gevonden in de grote centrale mailbox.

Belangrijkste element in haar antwoord is dat de Vogelvrije Fietser de lezers bedient. Zaken zoals toertips en koopadvies krijgen veel goede feedback en er wordt op de site veel op doorgeklikt. Dat is wat mensen waarderen. Het blijkt ook uit lezersonderzoeken die ze houden.

Daarnaast is de redactie klein en is er weinig ruimte. Het blad verschijnt ook maar vier keer per jaar.

De andere redacteur die vaak schrijft gaat over de fietsen. Wat hij als innovaties en nieuwigheden op de markt vindt is vaak voor de elektrische fiets. Dat is waar de markt zich op richt. Kennelijk geven de eigenaren van e-bikes veel geld uit aan hun fiets. Ik vermoed dat de gewone fiets is uitontwikkeld en smalle marges heeft. Is niet veel aan te verdienen.

Verder speelt mee dat de Vogelvrije Fietser niet moralistisch maar positief wil zijn. Dat is wat gewaardeerd wordt door de meeste lezers. De vrijwilligers die zich inzetten is een veel kleiner deel van de achterban (“doelgroep”), daar vind je interesse in beleid. . Daar is Het Schakeltje voor. Ook gaat het magazine niet over het beleid. Daar is de website voor.

Kortom, De Vogelvrije Fietser lijkt op De Kampioen van de ANWB omdat dat is wat lezers waarderen. Kooptips en fietsroutes om van te genieten.

Heel anders natuurlijk dan de Oek van de Fietsersbond Amsterdam. Leden in Amsterdam hebben doorgaans geen elektrische fiets, vaak niet eens een stalling. Die gewone fiets staat op straat en daar koop je geen dure gadgets voor. Lezersonderzoeken voor het blad worden (bij mijn weten) niet gehouden, de inhoud wordt bepaald door wat de redactie belangrijk vindt en wat de actieve leden tijdens bijeenkomsten laten weten.

En in de serie interviews met fietsenmakers komt ook heel duidelijk naar voren dat de meesten weinig op hebben met de e-bike, merkte ze nog op. Hoor ik ook van fietsenmakers. De meesten vinden het ook fijn om mijn fiets uit 1956 te mogen onderhouden, ze leggen er een eer in.